Het eetbare deel van de plant, een bol met wit vlees, is een deel van de gezwollen ondergrondse stengel net boven de wortel (radix, een opgezwollen hypocotyl). De schil heeft verschillende kleuren. De rode kleur is het bekendst, maar er zijn ook variëteiten (rassen) met een witte en rood-witte tint. De bol van de radijs wordt meestal rauw gegeten, eventueel gedoopt in zout. Bij het ouder worden gaat de radijs een stengel vormen en gaat vanaf dat moment in kwaliteit achteruit. Het scherpe, peperachtige van de smaak kan worden verzacht door de rode buitenkant af te pellen. Radijs kan makkelijk voos (sponzig) worden als gevolg van wateronttrekking door de verdampende bladeren. Er zijn echter rassen die weinig gevoelig zijn voor het voos worden. Als de knol is gevormd en er in één keer te veel water gegeven wordt, kunnen de knollen gemakkelijk gaan barsten. Voedingswaarde 100 gram verse radijs bevat: 14 kJoule 2 g koolhydraten 1 g eiwit 0,2 g vet 30 mg calcium 2 mg ijzer 0,05 mg B1 0,03 mg B2 20 mg C